Ooster begraafplaats Zutphen ( gedenkpark )

Oosterbegraafplaats (Zutphen) De Oosterbegraafplaats is de tweede gemeentelijke begraafplaats van Zutphen (naast de Algemene begraafplaats aan de Warnsveldseweg). Ze is gelegen aan de Voorsterallee, aan de oostkant van Zutphen, vlak bij landhuis De Voorst. De Oosterbegraafplaats werd aangelegd in 1958; de oorspronkelijke aula stamt uit 1960. Op de Oosterbegraafplaats liggen onder anderen David Wijnveldt, Nina Hoekman, Marleen de Pater-van der Meer, Maïté Duval en Paul Rodenko begraven. Op de Ooster begraafplaats is net zoals op de oude begraafplaats Zutphen de mogelijkheid om een gedenkteken te realiseren geheel naar persoonlijke wensen. Dit kan na het begraven of doormiddel van een urn bijzetting op de verschillende plekken die u zelf kunt uitzoeken met de beheerder van de parken voordat de uitvaart of urnbijzetting plaatsvind . De Ooster begraafplaats heeft ook een natuurgedeelte waar geen gedenksteen op mag komen en een aparte moslimgedeelte die is ingedeeld naar hun religie. Mogelijkheden • algemeen graf, particulier graf, kindergraf • natuur begraven • as verstrooien op strooiveld • urn bijzetten in urnennis • urn bijzetten in eigen graf • openluchtbijeenkomst • aulabijeenkomst • urnenornamenten

Bezoek de website

Algemene Oude begraafplaats Zutphen ( gedenkpark )

Oude begraafplaats Zutphen , Het Gedenkpark De oude Algemene begraafplaats aan de Warnsveldseweg 105 te Zutphen werd in 1829 aangelegd naar een ontwerp van de Haarlemse landschapsarchitect J.D. Zocher jr. Op het voormalige kloosterterrein Galileeën ontwierp Zocher in opdracht van het gemeentebestuur van Zutphen in de Engelse landschapsstijl een ruime begraafplaats, omgeven door een gracht. De grond die vrijkwam bij het uitgraven van de gracht, werd gebruikt om het terrein van de begraafplaats op te hogen. De ophoging was noodzakelijk om te voorkomen dat de begraafplaats bij overstroming van de IJssel en de Berkel onder water zou lopen. De ophoging had als bijkomend voordeel dat het terrein licht glooiend gemaakt kon worden, wat het uiterlijk van een landschappelijk park ten goede kwam. Het oostelijke deel van de begraafplaats werd bestemd voor rooms-katholieken, het was door een gracht afgescheiden van de rest en bereikbaar via een dam. In 1902 werd dit katholieke deel verzelfstandigd tot katholieke begraafplaats. In 1933 en 1941 werd de algemene begraafplaats in westelijke richting uitgebreid. De dam als verbinding tussen de algemene en de katholieke begraafplaats kwam na verloop van tijd te vervallen, maar in 2009 werd de verbinding tussen beide begraafplaatsen hersteld door de aanleg van een brug. Dit bruggetje kreeg van de gemeente de grootse naam Galileeënbrug toebedeeld, naar de naam van het voormalige kloosterterrein. Het terrein telt talrijke fraaie bomen die deels uit de ontwerpfase stammen: hollandse linden, beuken, paardenkastanjes, taxussen, eiken en atlasceders. Wat minder bekend is onder de Zutphenaren dat een aantal jaren geleden deze begraafplaats weer open is gegaan om te begraven . Wij zijn daar met grote regelmaat aan het werk en merken dat het gedenkpark kalmte uitstraalt. Voor de mensen die daar hun dierbaren hebben begraven is het een hele mooi plek om te gedenken in alle rust van de natuur zo dicht bij het centrum . Op de oude begraafplaats is net zoals op de Ooster begraafplaats Zutphen de mogelijkheid om een gedenkteken te realiseren geheel naar persoonlijke wensen. Dit kan na het begraven of doormiddel van een urn bijzetting op de verschillende plekken die u zelf kunt uitzoeken met de beheerder van de parken voordat de uitvaart of urnbijzetting plaatsvind . Mogelijkheden • algemeen graf, particulier graf, kindergraf • as verstrooien op strooiveld • urn bijzetten in eigen graf • openluchtbijeenkomst • aula bijeenkomst

Bezoek de website

Rooms Katholieke begraafplaats Zutphen

Rooms Katholieke Begraafplaats Zutphen Net als vele andere begraafplaatsen stamt ook de Zutphense dodenakker uit 1829. Het is het resultaat van een wet die Koning Willem I invoert: dorpen en steden met meer dan duizend inwoners dienen vanaf dan te beschikken over een begraafplaats buiten de bebouwde kom. Een begraafplaats voor alle gezindten. Specifieke details over de wijze van begraven, duur van de grafrust, inrichting van de begraafplaats en dergelijke worden pas later vastgelegd in de Grafwet van 1869. Omdat het deel waar de begraafplaats moest komen tevens een vrij schootsveld diende te blijven in geval van oorlog, koos architect Zocher voor een houten toegangspoort (gemakkelijk neer te halen in het geval er oorlog uitbreekt) die uniek in zijn soort blijkt te zijn. Jammer dat het achterstallig onderhoud aan de poort zo duidelijk zichtbaar is, het is namelijk een monument om te koesteren. Net als het houten poortgebouw, is ook het stenen poortgebouw (1902) van de katholieke begraafplaats, het baarhuisje op de Algemene Begraafplaats en de begraafplaats als geheel aangewezen als monument. De specifieke graven zijn geen van allen monumenten, hoewel het oudste graf al uit 1832 stamt. Het was Gravin van Grondsfeld Limpurg die als eerste een prominente plek op de Algemene Begraafplaats (het linkergedeelte) kreeg. Het rechterdeel van de begraafplaats was bedoeld voor katholieken. "Voor de vrome katholieken was het een doorn in het oog dat 'hun' gewijde grond door een dam was verbonden met de ongewijde grond van de Algemene Begraafplaats. In 1879 wordt den vervloekten dam dan ook afgegraven". In 2009 worden de Algemene- en de Katholieke begraafplaats echter weer met elkaar verbonden door een houten brug. In datzelfde jaar wordt ook de stenen toegangspoort gerestaureerd en wordt de doodgraverswoning weer als zodanig in gebruik genomen door Joop Jansen en zijn vrouw Yvonne en nu door iemand anders ondertussen . Er liggen daar een aantal pastoren, kerkmeesters en nonnen begraven , maar ook de familie Bellefroid en Mähler die zich prachtige grafstukken lieten aanmeten. Van meer recent zijn Nico Hoffer en Kees Luessink die aan de Warnsveldseweg hun laatste rustplaats hebben gevonden. Er ligt een graf dat in de Tweede Wereldoorlog dienst deed als schuilplaats voor wapens van verzetshelden en toont de oorlogsmonumenten op de algemene begraafplaats die zijn geadopteerd door Zutphense scholen en Scoutinggroep Jan van Riebeeck. De symbolen die worden gebruikt op de graven: kronen met parels erop om de rang van adellijken aan te geven, een afgeknotte boom als symbool voor het gebroken jonge leven. Regelmatig worden er rondleidingen gegeven op de Rooms Katholieke begraafplaats Zutphen door de beheerder Joop jansen . Wanneer die plaatsvinden staat vaak in het krantje van de kerk of in de dagbladen .

Joodse begraafplaats Zutphen

Joodse begraafplaats Zutphen . Al in de dertiger jaren van de veertiende eeuw telde Zutphen een aantal joodse inwoners. Dit was vermoedelijk te danken aan het feit dat het stadje in die periode een belangrijk handelscentrum was. De vervolgingen van joden na de pestepidemie van 1348-49 maakten een einde aan de joodse inwoning. Behoudens een enkele joodse arts, die er tussen 1567 en 1569 gevestigd was, was er tot de burgerlijke gelijkstelling in 1796 geen sprake van joodse inwoners in Zutphen. Wel mochten joodse kooplieden vóór die tijd hun waar aanbieden op de jaarmarkten. Na 1796 ontstond er in korte tijd een aanzienlijke joodse gemeente te Zutphen. Het merendeel van de leden was afkomstig uit Duitsland. In 1797 werd een stuk land gepacht in Hooge West, op weg naar Vierakker, waar een begraafplaats ingericht werd. Na een uitbreiding in 1883 kon de begraafplaats in 1896 aangekocht worden. De eerste synagoge lag in de wijk Nieuwstad bij de Eekmolen en werd in 1797 ingewijd. Aanvankelijk waren de meeste leden van de snel groeiende gemeente armlastig. De meeste gezinshoofden waren werkzaam in de handel of als slager. Al spoedig was er behoefte aan een nieuwe, grotere synagoge, maar door geldgebrek kon de bouw daarvan pas in 1815 voltooid worden. Het gebouw lag aan de Rosmolensteeg en is tot de inwijding van de synagoge aan de Dieserstraat in 1879 in gebruik geweest. De joodse gemeente van Zutphen werd geleid door een kerkenraad, die bestond uit negen leden en een penningmeester voor het Heilige Land. Naast het armbestuur waren er verscheidene genootschappen, die zich bezighielden met de zorg voor armen, minvermogenden en wezen. Er was een begrafenisgenootschap, een genootschap voor Torastudie, een vrouwengenootschap dat lezingen en studiebijeenkomsten organiseerde en een vrouwenvereniging voor onderhoud en aankleding van de synagoge. Zutphen had een afdeling van de Maatschappij tot Nut der Israëlieten in Nederland en in 1908 was er een collectantenvereniging voor Palestina. De kinderen van de joodse gemeente Zutphen kregen godsdienstonderwijs op een joodse school. In de twintigste eeuw nam de joodse gemeente van Zutphen niet in omvang af, dit in tegenstelling tot de meeste andere gemeenten in Nederland. In de dertiger jaren zorgde de komst van enkele tientallen vluchtelingen uit Duitsland nog voor een lichte groei. In deze periode was ook een zionistische beweging met een jeugdafdeling actief. Vanaf het begin van de bezetting werden in Zutphen, net als elders, tal van anti-joodse maatregelen van kracht; een joods gemeenteraadslid werd ontslagen. Na de verwijdering van joodse kinderen uit het openbaar onderwijs in september 1941 werd in Zutphen een joodse lagere school opgezet. De massale deportaties naar Westerbork begonnen in november 1942 en duurden voort tot april 1943. Toen waren alle joden uit Zutphen verdwenen, op diegenen na die hadden kunnen onderduiken. Het overgrote deel van gedeporteerden overleefde het verblijf in de concentratiekampen niet. De synagoge werd in 1944 door Nederlanders geplunderd, waarbij het gehele interieur vernield werd. De Torarollen waren op tijd verstopt en zijn gespaard gebleven. In 1944 richtten NSB-ers ook vernielingen aan op de begraafplaats; veel grafstenen werden uit de grond getrokken en meegenomen. Na de oorlog werd de joodse gemeente heropgericht. De oude synagoge aan de Dieserstraat is in 1948 verkocht. In november 1949 werd op de begraafplaats een monument opgericht ter nagedachtenis van de omgebrachte medeburgers. Tussen 1954 en 1985 werden synagogediensten gehouden in een woonhuis aan de Coehoornsingel. Na een restauratie is in 1985 de bovenverdieping van de synagoge aan de Dieserstraat weer in gebruik genomen voor bijzondere diensten. De joodse begraafplaats wordt tegenwoordig onderhouden door de plaatselijke overheid. In oktober 2000 hebben de joodse gemeenten van Apeldoorn, Deventer en Zutphen zich formeel verenigd in de Joodse Gemeenten Stedendriehoek. Hierin speelt Zutphen een centrale rol. In het kader van het 125-jarig bestaan van het gebouw werd in 2004 de oorspronkelijke collectie zilver van de synagoge gerestaureerd. In oktober 2013 werd de joodse begraafplaats opnieuw opengesteld, na restauratie van begraafplaats en metaheerhuis. Het pad dat naar het metaheerhuisje leidt kreeg bij deze gelegenheid de naam Meijer Groenpad, genoemd naar de jarenlange bestuurder van de joodse gemeente Zutphen Meijer Groen

Algemene begraafplaats Warnsveld

Gedenkpark Warnsveld ligt aan de Vordenseweg in Warnsveld in het overgangsgebied van de van het hoger gelegen dekzandgebied en de lager gelegen riviergronden langs de IJssel. Als u het park oploopt, ziet u direct dat gedenkpark Warnsveld uit twee delen bestaat: een oud en nieuw deel. Op het oude deel geven de oude monumenten graven en de natuur met de oude coniferen het park een bijzondere uitstraling.

Bezoek de website